Ximena (15) werd tien jaar geleden vermoord: 'Ze blijft altijd bij ons' (2024)

DEN HAAG - In tien jaar tijd heeft de Haagse Rugby Club (HRC) het zwaar te verduren gehad. Twee vrouwelijke leden werden vermoord: de 15-jarige Ximena in de nacht van 24 op 25 februari 2012 en in mei vorig jaar de 23-jarige Renée. Ongeloof overheerst nog steeds bij familieleden, vrienden en clubleden. Vrijdag werd stilgestaan bij het overlijden van Ximena. Met de dood van Renée nog vers in het geheugen.

De 15-jarige Ximena uit Nootdorp werd om het leven gebracht in het huis van Stanley A. in de Goudenregenstraat in Den Haag. Ze kwam met hem in contact toen ze alleen door de stad liep en hij haar een slaapplek aanbood. Uiteindelijk stak hij haar twintig keer toen ze eenmaal lag te slapen, waarna hij haar levenloze lichaam buiten voor de deur op de stoep legde.

A. verklaarde eerder dat hij al zijn hele leven wilde voelen hoe het is om iemand ‘het leven uit te steken’. Toen Ximena alleen bij hem in huis was, kon hij zichzelf niet meer in bedwang houden. De rechter vond moord bewezen. Hij kreeg 7 jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging. A. zat al eens 5 jaar in jeugd-tbs omdat hij een willekeurige vrouw neerstak.

Nu, tien jaar later, blijft 25 februari een moeilijke datum voor vrienden, familie en kennissen. Tot eind 2020 waren de ouders van Ximena, Robert en Manuela Pieterse, nog bezig met rechtszaken en mededelingen over de dader. In februari 2020 kreeg het stel nog een brief op de mat, waarin door het OM werd medegedeeld dat A. op begeleid verlof zou mogen. Een schok voor de familie dat iemand na zo'n daad al zo snel naar buiten zou mogen.

Manuela en Robert zijn sinds woensdag pas weer in Nederland nadat ze zo'n negentien maanden door Europa hebben gereisd. 'Net voor we vertrokken, eind december 2020, hoorden we gelukkig dat het begeleid verlof toch niet zo snel gaat gebeuren. Een onafhankelijk team had zich nog over het dossier gebogen. Toen konden we wel echt even met een gerust hart weggaan. We wilden graag reizen om ons hoofd even helemaal leeg te maken', vertelt de moeder van Ximena, Manuela.

Toch blijft de maand februari altijd moeilijk voor ze. 'Het rare is dat je in de aanloop ernaartoe, dus de weken ervoor, er heel erg mee bezig bent in je hoofd, maar op de dag zelf dan weer wat minder. Tot iemand opeens wat zegt of dat je bijvoorbeeld op 25 februari appjes en belletjes krijgt over Ximena. Ik werd vrijdag heel vroeg wakker en dacht opeens: het is gewoon al tien jaar geleden. Ik vraag me dan wel af waar ze nu geweest zou zijn of hoe ze nu zou zijn. Je leert ermee leven, maar het speelt natuurlijk altijd wel ergens in je hoofd.'

Ze heeft nog steeds nauw contact met een aantal mensen waar Ximena mee bevriend was. 'Haar broer is nu 28 en als ik ook zie wat haar vriendenkring dan nu allemaal meemaakt, dan denk ik ook wel vaak aan haar. Ze krijgen vriendjes, gaan samenwonen, worden zwanger, trouwen. Dat maak je met Ximena natuurlijk allemaal niet meer mee. Haar vader kan haar niet meer naar het altaar brengen. Dan realiseer je je dat opeens weer.'

Het nieuws dat er nog een lid van de Haagse Rugby Club (HRC) was vermoord, schokte haar net als velen zeer. Het lichaam van Renée werd op 23 mei vorig jaar gevonden langs de Doorniksestraat in de Scheveningse Bosjes. Ferry T. werd kort daarna aangehouden als verdachte. Eerder bleek al dat het slachtoffer werd vermoord met een mes, en dat het DNA van de verdachte op het mes is gevonden. In januari stelde justitie ook dat T. in de nacht dat Renée verdween haar heeft gedwongen tot ontuchtige handelingen.

'Ik dacht echt, what the f*ck, we waren net op reis gegaan', reageert Manuela. 'Dat het nichtje van Ximena en haar vriendinnen dit gewoon nog een keer van zo dichtbij mee hebben moeten maken, vind ik echt zo erg. Het tekent je, je neemt het altijd met je mee.' Ook de oom van Ximena en trainer bij de Haagse Rugby Club (HRC), Bonni May, kon het niet bevatten. 'En dan ook op zo'n gruwelijke wijze. Dat geloof je toch niet. De kans dat je de Lotto wint is groter. Het was een lid van het rugbyteam dat was opgericht ter nagedachtenis aan Ximena, met de teamnaam Xtreme', zegt hij. De dood van Ximena doet hem ook nog steeds erg veel. 'Je staat er toch stil bij elk jaar. Ze mag nooit vergeten worden.'

Om Renée te herdenken, werd besloten om niet meer met nummer 14 te spelen. 'Dat was haar rugnummer. Daar spelen we gewoon niet meer mee, dat was Renées nummer. We hebben haar shirt in het clubgebouw opgehangen. Bij wedstrijden kijken ze weleens raar op, omdat je altijd de rugnummers moet invullen, maar we vullen dan gewoon een ander nummer in', aldus Bonni.

Dat zijn dochters nog een keer een moord van zo dichtbij hebben mee moeten maken, doet ook hem enorm pijn. 'Je hoort zoiets gruwelijks al helemaal niet mee te maken. Het is heel bizar. De vrouwen in het team zijn allemaal jong en veerkrachtig en hebben gelukkig ook veel steun aan elkaar. Daar ben ik ook wel trots op, het is een hele hechte groep. Als één iemand zich rot voelt, dan staat het hele team gelijk klaar. Ze zorgen goed voor elkaar.'

Manuela wil graag nog een boodschap kwijt aan iedereen die Ximena kende, zegt ze. 'Ik hoop gewoon dat haar dood toch niet bepalend is voor de rest van hun leven. Dat de scherpe randjes eraf zijn en dat ze het een plekje hebben kunnen geven. Ik hoop ook dat mensen hun kinderen niet angstvallig binnen zouden houden door de dood van Ximena. Ze zag altijd het beste in mensen en niet andersom. Ximena blijft altijd op een bepaalde manier bij ons, zo is ze ook tijdens onze rondreis altijd bij ons geweest.'

Radio West